Sevda Nüshası

Tükenmeyecek bir kalemle yazılan,kırılmaz yırtılmaz bir sevda nüshasıdır Aşkın.

Ey vakitsizce gelip vaktiyle kaybettiğim tüm vakitlerin telafisi!

Yanışım Sana,yakarışım O’nadır.Çünkü yokluğun kerahat vakti uyuyup uyanmak yorgunluğuydu ve delirmek üzere oluştu.Adımlarımın sana,yolun  adının  hasretine düştüğü bir akşam da yazılan mektup Sevgili! Diye başlayıp aynı hatıralarda buluşalım diye son buluyordu.Ve anınca seni  gözlerin geliyordu aklıma,gidiyordu aklım.Anlıyordum ki Yâr’in  gözlerinden ne kadar uzaktaysan işte o kadar gurbettesindi.Her gece çalıyordum kapını,kapında söyleniyordum “anlasana işte geldim,anla sana…”Her gece ne kadar karanlıktıysa yokluğunda Gül yüzü görmüyordum.Yine anlıyordum ki “Seni görmeyince dünya gözüyle;perdeydi  yeryüzü tüm güzellere”… Hal bu ya göze güzel gelen gönle güzel gelmeyince neylesindi.Dünya dönüyordu;başımı döndürüyordun,dünya dönüyordu;sen dönmüyordun.Dedim ya “Tükenmeyecek bir kalemle yazılan,kırılmaz yırtılmaz bir sevda nüshasıdır Aşk’ın”, Senlerce yıllar geçsin diliyorum

Dilime pelesenk oldu adın

Kalbimi peri-şân eyleyen kadın...