Sen Güzeldin

İnce bir keman sesi kadar titrekti gözlerin
Sözlerin o sese en güzel nameleri verir gibi
Sen güzeldin; masum,  hisli ve huzur dolu
Güzeldi yüreğin, aşkın allığı kadar dopdolu
Severdin iyiyi, güzeli, haklıyı haksızı ayırt etmeden
Lakin aşkın o büyülü değneği sana dokunmamış olmalı ki
Kalbin hep sabitti çıkmadı hızlı hızlı çarpmadı

Sen güzeldin, sevgin, öfken, duygunla sendin
Her şeye yüzeysel bakıp geçer ama 
Aslında içinde ince ince takardın 
Sevgin görünmezdi bu yüzden
Kimse bilmedi, neyi kimi nasıl seversin
Ben bilmezdim içini, yüreğini göremezdim
Sana bakarken hayranca, sırrını çözemezdim
Derindin, çook derin kırmızı gibi kopkoyu
Ama kendineydi bütün bu yoğunluğun
Kendin-de kendini kaybettin belki de
O kadar yoğundun ki;
Kim bilir belki de içinde boğuldun

Sevgin hissin hep yüzeysel
Ağlamalarınsa içli ve de içineydi
Hayatın bugün var yarın yok dertlerinin zehrini
Hep içine akıttın.
İçin çürüdü yalnızlıktan
Yok-sullaştın kendin-de
Artık kendi kendine mantıkladığın
Ve beyninde kurguladığın
Geçiştirmeler, teselliler, duymazdan gelmeler
Sana seni vermez oldu
Sensizliği getirdi
Ama sen güzeldin 
Tüm yalnızlığın ve yoksulluğun 
Sana dair olmasa da
Sen güzeldin,
Yüreğin güzeldi,
Hayat güzel...
Çünkü sen gülerdin

Sen öyleydin ki;
Güzel kelimesinin anlatabileceklerine sığmaz
Hiçbir tasvire uymazdın
Sen öyleydin ki;
'' İsteme bende hüsn-ü cemalini tasvir
Koca alemde yok güzellikte sana bir''
Sözünü yazdırandın

Sen öyleydin ki;
Bakar kalırdım...
İçimi alırdın.
Bakardım ya sana öylesine
Hani ölesiye...

Sen Güzeldin


                                                                                Mfk